HomeStandard Blog Whole Post (Page 309)

Książka poświęcona historii międzywojennej granicy sowiecko-polskiej ukazała się jesienią 2017 roku w mińskim wydawnictwie Alfa-Kniga. Zdaniem jej autora Ihara Mielnikawa jest to książka, która łamie stereotypy historyczne.

Ihar Mielnikau ze swoją najnowszą książką, fot.: Istpravda.ru

Dotychczas w białoruskiej historiografii tego tematu prawie nie poruszano. Duże znaczenie miejscowi badacze nadawali wydarzeniom 17 września 1939 roku w obecnej zachodniej Białorusi lecz historia funkcjonowania „granicy ryskiej” i jej transformacja w „strefę buforową” po wydarzeniach wrześniowych 1939 roku pozostawały poza uwagą białoruskich historyków.

W Polsce ten temat również nie został dogłębnie zbadany. Większość publikacji dotyczyła historii powstania i działalności polskiego Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) – formacji wojskowej, która w XX-leciu międzywojennym broniła granicy polsko-sowieckiej. Wydarzenia odbywające się na granicy ukazywano przeważnie w świetle dokumentów archiwalnych i sprawozdań. Niestety ani polscy, ani białoruscy badacze nie prowadzili badań na miejscu, gdzie w latach 1920–1939 znajdowała się infrastruktura przygraniczna i przebiegała „granica cywilizacji”. W 2015 roku wydałem książkę „Granica koło Zasławia. 1921–1941”, która zapoczątkowała badania tego tematu. Teraz ukazała się nowa książka, nie powtarzająca dotychczasowych badań, ułatwiająca dzisiejszym czytelnikom, zarówno na Białorusi, jak i w innych krajach, zrozumienie fenomenu międzywojennej granicy sowiecko-polskiej, przebiegającej zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od Mińska.

Ulotka promocyjna książki Ihara Mielnikawa

Warto dodać, że książka jest bogato ilustrowana. Czytelnicy zobaczą w niej ponad 500 fotografii, z których większości nigdy dotąd na Białorusi nie publikowano. Część z nich pochodzi z archiwów zagranicznych (Holandii, Polski, Rosji) lecz najwięcej fotografii pochodzi z prywatnego archiwum autora. Album “Granica przebiegała pod Mińskiem. 1921–1941” zawiera cztery rozdziały. W pierwszym szczegółowo opowiada o działalności polskiej ochrony pogranicza na granicy z BSRS w okolicach Mińsk–Zasław. Oprócz historii przejść granicznych і strażnic czytelnicy dowiedzą się wielu ciekawych rzeczy o Korpusie Ochrony Pogranicza, czym był, kto w nim odbywał służbę, jak wyglądał dzień powszedni polskiego funkcjonariusza straży granicznej na granicy z państwem Sowietów. Sporo uwagi poświęcono historii walki z przemytnikami oraz działalności polskiego wywiadu straży granicznej.

Książka jest bogato ilustrowana:

Drugi rozdział zawiera ciekawe i mało znane fakty z historii działalności sowieckiej ochrony pogranicza, która w przeciągu dwudziestu lat odbywała służbę na „granicy cywilizacji”. Czytelnicy znajdą tu wiele nowych materiałów. Najciekawsze są mało znane fakty z historii mińskiego rejonu umocnionego Armii Czerwonej stworzonego na początku lat 30. w pobliżu granicy na wypadek wojny przeciwko II Rzeczypospolitej.

Trzeci rozdział książki poświęcony został przyłączeniu obecnej zachodniej Białorusi do BSRS we wrześniu 1939 roku i roli w tym procesie sowieckiej straży granicznej. Jak wiadomo po tych wydarzeniach dawna granica sowiecko-polska istniała do czerwca 1941 roku jako „strefa zaporowa”.

Wreszcie czwarty rozdział opowiada o wydarzeniach czerwca 1941 roku, а konkretnie o obronie, którą próbowała zorganizować sowiecka straż graniczna, czerwonoarmiści i żołnierze mińskiego rejonu umocnionego na linii dawnej granicy pod Mińskiem. W książce czytelnicy mogą obejrzeć liczne fotografie zrobione przez żołnierzy niemieckich w miejscach walk koło schronów bojowych niedaleko Mińska. Przy tym szczególne znaczenie w książce nadano również tragedii miasta nad Świsłoczą w czerwcu 1941 roku.

Książkę wydano w małym nakładzie (99 egzemplarzy) na koszt własny autora. Już w chwili obecnej można stwierdzić, że wzbudziła ona duże zainteresowanie wśród miłośników białoruskiej historii wojennej. Album “Granica przebiegała pod Mińskiem. 1921–1941” pozwala inaczej spojrzeć na liczne niuanse życia na tych terenach. Autor skupia się nie na suchych liczbach i faktach z pożółkłych dokumentów archiwalnych, a przede wszystkim na losach przeciętnego człowieka, który zmuszony był mieszkać na „granicy cywilizacji”. Nie ma większego znaczenia, czy był polskim KOP-owcem, czy sowieckim funkcjonariuszem, czy zwykłym białoruskim chłopem. Losy tych ludzi stanowią nieodłączną część białoruskiej historii. Właśnie takie historie ludzkie składają się na latopis naszej przeszłości.

Znadniemna.pl za Ihar Melnikau, kandydat nauk historycznych/minsk.msz.gov.pl

Książka poświęcona historii międzywojennej granicy sowiecko-polskiej ukazała się jesienią 2017 roku w mińskim wydawnictwie Alfa-Kniga. Zdaniem jej autora Ihara Mielnikawa jest to książka, która łamie stereotypy historyczne. [caption id="attachment_27952" align="alignnone" width="500"] Ihar Mielnikau ze swoją najnowszą książką, fot.: Istpravda.ru[/caption] Dotychczas w białoruskiej historiografii tego tematu prawie nie

Chciałem, żeby moja książka była jak pieśń żałobna – pragnąłem oddać hołd powstańcom, którzy uczestniczyli na obecnym terytorium Białorusi w powstaniu styczniowym – tak przesłanie swojej książki z biogramami uczestników powstania wyjaśnia Wiaczesław Szwed, profesor historii.

Okładka książki Wiaczesława Szweda pt. „Requiem dla powstańców 1863-1864”

Wiaczesław Szwed jest niezależnym historykiem. Został zwolniony z uniwersytetu grodzieńskiego po wydaniu wraz z innymi badaczami książki naukowej o Grodnie. Wraz z grupą innych obiektywnych białoruskich badaczy historii, znalazł swoje miejsce w Polsce. W Warszawie większość historyków z tej grupy prowadzi wykłady dla studentów jako pracownicy Centrum Studiów Białoruskich przy Studium Europy Wschodniej UW, jego dyrektorem jest Aleksander Kraucewicz. Wiaczesław Szwed znalazł swoje miejsce przy Katedrze Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej.

Książka ”Requiem dla powstańców 1863-1864” powstała dzięki funduszom zebranym metodą crowdfundingu. Powstanie styczniowe jest bowiem tematem niewygodnym dla białoruskich władz. Dlatego na powstanie książki o nim złożyło się społeczeństwo.

Wiaczesław Szwed opowiada o wydanej na pieniądze ze zrzutki książce podczas jej prezentacji w Grodnie, fot.: Radio Racyja

Skąd pomysł na taką książkę? Wiaczesław Szwed tłumaczy, że chciał uczcić pamięć walczących w powstaniu styczniowym. – Jako historyk pracuję już 30 lat. W bibliotekach widziałem książki o powstańcach styczniowych, ale nie z terytorium Białorusi. To biała plama. Dlatego chciałem uzupełnić ten brak. Patriotyzm, emocje sprawiły, że chciałem, aby ludzie wiedzieli o powstańcach. Wiedzą, że powstanie było na naszych terenach, ale nie wiadomo im nic o jego uczestnikach – kim byli, gdzie pracowali, jak pomagali powstaniu, w jakiej roli uczestniczyli w powstaniu, gdzie są ich mogiły. O tym nikt nie pisał – opowiadał Wiaczesław Szwed portalowi PolskieRadio.pl.

„Gimnazjaliści uciekali do powstania”

Bohaterami książki są wszyscy ci, których związki z powstaniem udało się badaczowi udowodnić. – Napisałem o powstańcach, czyli tych, którzy należeli do oddziałów zbrojnych, do partyzantki, o gimnazjalistach, którzy chcieli wyjechać i wziąć udział w powstaniu (ale udało się to tylko niektórym, bo wielu spośród nich schwytano). Były informacje o kobietach, które śpiewały hymny patriotyczne, na przykład „Boże coś Polskę”, o tych, którzy modlili się za powstańców rozstrzelanych w Warszawie (…) Wspomniałem o tych, którzy gromadzili siano dla koni, leki dla oddziałów, karmili powstańców. Oni wszyscy byli uczestnikami powstania, mieli swoje zadania. Opisane są setki osób. Jeśli nie mogłem napisać czyjegoś biogramu, to zamieszczałem taką osobę w spisach, na podstawie danych, które o niej miałem – zaznaczył. Okazywało się czasem na podstawie badań, że ci, którzy śpiewali patriotyczne, następnie dołączali do oddziałów, potem byli zsyłani na Sybir.

Jak historyk poszukiwał nazwisk, biografii powstańców? To była ciężka praca w archiwach na Białorusi, w Wilnie i w bibliotekach w Warszawie. W BUW-ie znalazłem rzadką i ciekawą literaturę – na przykład wspomnienia powstańców – zaznaczył badacz. Tak znalazłem bohaterów książki. Po kropelce, po kropelce – udało się gromadzić informacje – mówi.

Czy któryś z bohaterów silniej zapadł w pamięć? – Mojemu sercu bliscy są uczniowie gimnazjum – jako wykładowca rozumiem ich zaangażowanie i patriotyzm – przyznał Wiaczesław Szwed.

Dodał, że w książce szerzej opisane są dwie wielkie postaci powstania – Wiktor Skarżyński i Konstanty Kalinowski.

W pracy grodzieńskiego historyka pojawia się też postać pisarki Elizy Orzeszkowej. Wiaczesław Szwed napisał także o jej mężu. – On nie uczestniczył w powstaniu, ona tak, jednak to on trafił na zesłanie, niejako za nią. Sama Orzeszkowa pomagała powstańcom na różne sposoby. W końcu napisała książkę Gloria victis (Chwała zwyciężonym) o powstaniu styczniowym – zaznaczył. Wydano ją dopiero w 1910 roku, po rewolucji 1905 roku, gdy cenzura zelżała.

Opisane są i inne ciekawe postaci – na przykład Walery Antoni Wróblewski, który był potem na emigracji i został generałem Komuny Paryskiej w 1871 roku.
W książce pojawia się i Romuald Traugutt, który pochodził z powiatu brzeskiego, a potem został dyktatorem powstania. Wiaczesław Szwed opisał jego walki na Białorusi, gdzie był naczelnikiem oddziału powstańczego.

– Poprzez tę książkę chcę pokazać, że mamy wspólną białorusko-polską historię, ona nas łączy. My historycy, powinniśmy łączyć poprzez swoje książki, monografie, wykłady, a nie dzielić narody. I tak jest dużo pretekstów do podziału – religijne, ideologiczne, polityczne, kulturowe – powiedział nasz rozmówca.

***
Powstanie styczniowe trwało od 22 stycznia 1863 roku do połowy 1864, na terenach Królestwa Polskiego, a także dzisiejszej Litwy, Białorusi, części Ukrainy. Pojedyncze oddziały walczyły nieco dłużej.

Po wybuchu powstania gubernatorem tzw. Kraju Północno-Zachodniego, czyli guberni grodzieńskiej, którą opisuje książka, a także guberni wileńskiej, kowieńskiej, mińskiej, mohylewskiej, witebskiej został Michał Murawjow, zwany wieszatielem, znany z bezwzględności. Stosował masowo zesłania na roboty i na Syberię, wcielenia do wojska, na szlachtę nałożono kontrybucję, toczyły się walki z powstańcami. Cały teren objęto wielopoziomową rusyfikacją, wpajano przekonanie o rzekomych „rosyjskich” korzeniach pacyfikowanego obszaru. Murawjow osobiście uczestniczył w egzekucjach na powstańcach, stąd przydomek „Wieszatiel”.

 Znadniemna.pl za Agnieszka Marcela Kamińska/PolskieRadio.pl

Chciałem, żeby moja książka była jak pieśń żałobna - pragnąłem oddać hołd powstańcom, którzy uczestniczyli na obecnym terytorium Białorusi w powstaniu styczniowym – tak przesłanie swojej książki z biogramami uczestników powstania wyjaśnia Wiaczesław Szwed, profesor historii. [caption id="attachment_27944" align="alignnone" width="500"] Okładka książki Wiaczesława Szweda pt. "Requiem

Po dwóch latach z gmachem w Alejach Ujazdowskich żegna się Witold Waszyczkowski. Na jego miejsce przychodzi profesor Jacek Czaputowicz, dotychczasowy podsekretarz stanu tamże. Co to oznacza w relacjach ze Wschodem, w tym – z Ukrainą?

Prof. dr hab. Jacek Czaputowicz, minister spraw zagranicznych RP

Dorobek życiowy nowego ministra jest zaiste imponujący, zarówno w aspekcie zawodowym, jak i moralnym. Na stronie polskawielkiprojekt.pl czytamy:

Prof. dr hab. Jacek Czaputowicz – urodzony w 1956 r. Profesor nadzwyczajny w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Metodologii Badań Europejskich.

Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Doktor nauk politycznych w Instytucie Studiów Politycznych PAN oraz doktor habilitowany nauk humanistycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Absolwent podyplomowych studiów na uczelniach zagranicznych (m.in. na Uniwersytecie Oksfordzkim).

W latach 1970. i 1980. współpracownik Komitetu Obrony Robotników, jeden z liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów oraz Ruchu „Wolność i Pokój”. W latach 1988-1990 członek Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ Solidarność.

1998-2006 Zastępca Szefa Służby Cywilnej, 2004-2010 Zastępca przewodniczącego Rady Administracyjnej Europejskiego Instytutu Administracji Publicznej w Maastricht. 2007–2009 Członek Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów. 2008–2012 Dyrektor Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.

Do tego biogramu dodajmy, że Jacek Czaputowicz decyzją ówczesnej premier Beaty Szydło został we wrześniu 2017 roku powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Z kolei Paweł Kowal w rozmowie z Rzeczpospolitą podkreślił, że następca Waszczykowskiego ma „bardzo poważny dorobek naukowy”. Sprawdziliśmy: rzeczywiście jest on autorem kilkunastu prac z zakresu bezpieczeństwa i europeistyki”.

Nieoficjalnie mówi się, że o wyborze nowego szefa resortu zadecydował fakt, iż planowany na to stanowisko Krzysztof Szczerski nie przyjął propozycji.

Wracając do pytania o stosunki ze Wschodem, w tym z Ukrainą, być może należy spodziewać się pewnego ocieplenia w relacjach z Kijowem, co bywa premią przy tzw. „nowym otwarciu”. Czy tak będzie w istocie – przekonamy się po kilku miesiącach.

Zważywszy zainteresowania naukowe profesora Czaputowicza nie będą one chyba po prostu odgrywać tak istotnej roli, co dotychczas. Podkreślmy jednak raz jeszcze: na razie wróżymy z fusów.

Znadniemna.pl za Kresy24.pl

Po dwóch latach z gmachem w Alejach Ujazdowskich żegna się Witold Waszyczkowski. Na jego miejsce przychodzi profesor Jacek Czaputowicz, dotychczasowy podsekretarz stanu tamże. Co to oznacza w relacjach ze Wschodem, w tym – z Ukrainą? [caption id="attachment_27928" align="alignnone" width="480"] Prof. dr hab. Jacek Czaputowicz, minister spraw

Klasyka i jazz zabrzmią 20 stycznia w Sali Koncertowej Grodzieńskiego Państwowego Kollege’u Muzycznego. Na scenie spotka się dwóch błyskotliwych solistów – fenomen światowego jazzu z Gdańska Leszek Możdżer i urodzony w Grodnie wybitny białoruski pianista-wirtuoz Kirył Kiedyk.

Afisz koncertu

Muzykom podczas koncertu będzie towarzyszyła Mińska Młodzieżowa Orkiestra Kameralna. Na scenie się pojawi też znany białoruski skrzypek, laureat konkursów międzynarodowych Paweł Bacian.

Do arcydzieł muzyki klasycznej – I koncertu fortepianowego Chopina, Arii z Suity nr 3 d-dur J. S. Bacha – zostaną wplecione jazzowe improwizacje w wykonaniu Leszka Możdżera. Na zakończenie koncertu artyści wykonają znamienity utwór Witolda Lutosławskiego pt. „Wariacje na temat Paganiniego” dla dwóch fortepianów z orkiestrą i perkusją.

Koncert odbędzie się dzięki wsparciu Konsulatu Generalnego RP w Grodnie i Instytutu Polskiego w Mińsku. Sponsorem wydarzenia jest firma Atlas S.A.
Rozpoczęcie koncertu jest planowane na godzinę 19.00, a ceny biletu wyniosą 12-15 rubli.

Informacje dotyczące nabycia biletów można uzyskać pod numerami telefonów: 8 0152 54 29 03, +375 29 674 29 04, + 375 29 584 29 04.

Znadniemna.pl na podstawie music.grodno.by

Klasyka i jazz zabrzmią 20 stycznia w Sali Koncertowej Grodzieńskiego Państwowego Kollege’u Muzycznego. Na scenie spotka się dwóch błyskotliwych solistów – fenomen światowego jazzu z Gdańska Leszek Możdżer i urodzony w Grodnie wybitny białoruski pianista-wirtuoz Kirył Kiedyk. [caption id="attachment_27924" align="alignnone" width="500"] Afisz koncertu[/caption] Muzykom podczas koncertu będzie

Wernisaż wystawy pt. Lady-art, na którą złożyły się obrazy namalowane przez piękną połowę członków działającego przy ZPB Towarzystwa Plastyków Polskich, odbył się 8 stycznia w grodzieńskiej galerii „Tyzenhauz”.

Przemawia Olga Babińska, dyrektor galerii „Tyzenhauz”

Na otwarciu wystawy kobiecego malarstwa byli obecni: reprezentacja Zarządu Głównego ZPB, m.in. wiceprezesi Renata Dziemiańczuk i Marek Zaniewski, którym towarzyszył członek Zarządu ZPB Andrzej Poczobut; delegacja Konsulatu Generalnego RP w Grodnie na czele z konsulem generalnym Jarosławem Książkiem, któremu towarzyszyła konsul Anna Pustuł oraz koledzy i koleżanki autorek wystawionych prac, a także grodzieńscy miłośnicy sztuki malarskiej.

Przemawia konsul generalny RP w Grodnie Jarosław Książek, obok stoi Anna Pustuł, konsul RP

Otwierając wystawę dyrektor galerii „Tyzenhauz” Olga Babińska przyznała, że nie spodziewała się, iż w TPP przy ZPB działa tyle kobiet. Mimo ograniczonej liczby obrazów, którą mogła zgłosić do udziału w wystawie Lady-art każda z jej uczestniczek, Olga Babińska miała problem ze znalezieniem w swojej galerii miejsca na wyeksponowanie wszystkich prac, biorących udział w wystawie.

Ogółem w wystawie Lady-art bierze udział piętnaście artystek, należących do reprezentowanych w TPP przy ZPB środowisk malarskich Grodna, Mińska i Brześcia. Są to m.in: Walentyna Brysacz, Olga Buchowka, Olga Bujko, Danuta i Anna Chilmanowicz, Żanna Czysta, Helena Martyńczuk, Irena Mikłaszewicz, Janina Pilnik, Olga Szczerbińska, Walentyna Szoba oraz Snieżana Witecka.

Przemawia historyk sztuki Maryna Zagidulina

– Sztuka kobieca jest tak samo wyjątkowa, jak kobieca logika – mówiła podczas wernisażu wystawy Lady-art, należąca do TPP przy ZPB historyk sztuki Maryna Zagidulina. Mówiąc o specyfice twórczości swoich koleżanek z TPP Zagidulina zwróciła uwagę na to, że mimo różnorodności przedstawionych na wystawie prac, całość ekspozycji jest przepełniona tematem indywidualnego szczęścia. – Wystawa Lady-art mówi o niematerialnym pięknie, którym może promieniować kobieta poprzez swoją kobiecą energię – zaznaczyła, opowiadając o prezentowanym w galerii „Tyzenhauz” kobiecym malarstwie, historyk sztuki.

Andrzej Poczobut wręcza kwiaty autorkom obrazów

Na radosny charakter prezentowanego na wystawie malarstwa zwrócił uwagę w swoim przemówieniu konsul generalny RP w Grodnie Jarosław Książek. Dziękując za zaproszenie na wernisaż dyplomata wyraził przypuszczenie, iż zbiór obrazów, który złożył się na wystawę Lady-art, będzie eksponowany nie tylko w Grodnie, lecz także w innych miejscowościach.

Jarosław Książek i Anna Pustuł rozmawiają z Janiną Pilnik

Marek Zaniewski, wiceprezes ZPB ogłąda wystawę

Anna Pustuł, konsul RP w Grodnie ogląda obrazy

Żanna Czysta opowiada o swoim obrazie

Janina Pilnik i Natalia Klimowicz

Intuicja nie zawiodła pana konsula. Jak dowiedzieliśmy się, już wkrótce wystawę Lady-art członkiń Towarzystwa Plastyków Polskich przy Związku Polaków na Białorusi będą mogli podziwiać mieszkańcy Siemiatycz – centrum powiatu siemiatyckiego w województwie podlaskim.

W galerii „Tyzenhauz” wystawa Lady-art będzie dostępna dla zwiedzających do dnia 25 stycznia.

Alina Kondraciuk, „Kompozycja”, Brześć, 2016, płótno, olej

Helena Martyńczuk, „Ptaki rajskie”, Grodno, 2017, olej, płótno

Helena Martyńczuk, „Kobieta z pieskiem”, Grodno, 2017, olej, płótno

Irena Mikłaszewicz, „Dziewczęce marzenia” i „Kwiaty dzieciństwa”, Grodno, 2017, płótno, akryl

Janina Pilnik, „Wiosna pod Krakowem”, Grodno, 2017, płótno, olej

Natalia Klimowicz, „Archanioł Michał”, Grodno, 2017, papier, akwarela

Natalia Klimowicz, „Zbawiciel”, Grodno, 2017, papier, akwarela

Olga Buchowka, „Martwa natura” i „Świętowanie”, Grodno, 2017, papier, gwasz

Olga Bujko, „Miasto-1”, Grodno, 2014, papier, technika mieszana

Olga Bujko, „Miasto-2”, Grodno, 2014, papier, technika mieszana

Olga Szczerbińska, „Wycieczka na rowerze”, „Wyspa ciszy” i „Piwonie”, Grodno, 2016, płótno, olej

Snieżana Witecka, „Kwiaty polne”, Grodno, 2017, płótno, olej

Snieżana Witecka, „Len”, Grodno, 2017, płótno, olej

Walentyna Brysacz, „Bez w wazonie”, Grodno, 2017, olej, płótno

Walentyna Brysacz, „Kwiatowa fantazja”, Grodno, 2017, olej, płótno

Walentyna Szoba, Z cyklu „Emocje”, Grodno, 2016, papier, technika mieszana

Walentyna Szoba, Z cyklu „Emocje”, Grodno, 2016, papier, technika mieszana

Walentyna Szoba, Z cyklu „Emocje”, Grodno, 2016, papier, technika mieszana

Danuta i Anna Chilmanowicz, „Miasto wieczorowe”, Grodno, 2017, wełna filcowana

Żanna Czysta, „Impressio III” Grodno, 2012, płótno, olej

Żanna Czysta, „Wakacje rzymskie” Grodno, 2012, płótno, olej

Żanna Stebnowska, „Stare krzesła”, Brześć, 2017, płótno, olej

Znadniemna.pl

Wernisaż wystawy pt. Lady-art, na którą złożyły się obrazy namalowane przez piękną połowę członków działającego przy ZPB Towarzystwa Plastyków Polskich, odbył się 8 stycznia w grodzieńskiej galerii „Tyzenhauz”. [caption id="attachment_27885" align="alignnone" width="480"] Przemawia Olga Babińska, dyrektor galerii "Tyzenhauz"[/caption] Na otwarciu wystawy kobiecego malarstwa byli obecni: reprezentacja Zarządu

Komisja Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” i MKiDN dokonując odbioru prac wykonanych w 2017 r. na 5 polskich cmentarzach na Białorusi, zakwestionowały znaczną część wykonanych prac. Wykonawca został zobowiązany do usunięcia usterek wiosną 2018 r.

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, fot.: PAP/L. Szymański

Opublikowane w poniedziałek stanowisko MKiDN w tej sprawie odnosi się do materiałów zamieszczonych w weekend m.in. na Facebookowym profilu Denisa Krawczenko (Dzianis Krauczenka) – Polaka o białoruskim pochodzeniu, zaangażowanego w dbanie o polskie miejsca pamięci w tym kraju. Według niego w nagrobkach nie zastosowano specjalnych prętów wzmacniających konstrukcję, użyto za mało zaprawy i nagrobkom grozi rozpadnięcie się.

„W 2017 r. Fundacja +Pomoc Polakom na Wschodzie+ na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego kontynuowała podjętą wcześniej przez stronę polską na Białorusi rekonstrukcję cmentarzy żołnierzy Wojska Polskiego poległych w wojnie polsko-bolszewickiej lat 1919–1920. Prace prowadzone były na 5 cmentarzach: w Głębokim, Dokszycach, Duniłowiczach, Podświlu i Zadorożu (dawne woj. wileńskie, obecnie obwód witebski RB) przez polskiego wykonawcę, firmę Budmex i polegały na zastąpieniu zniszczonych nagrobków betonowych nowymi z granitu” – napisano w przekazanym PAP komunikacie ministerstwa kultury.

MKiDN poinformowało ponadto, że „wspólna komisja Fundacji PPnW i MKiDN, która dokonywała odbioru prac wykonanych w 2017 r., zakwestionowała znaczną część robót montażowych i wykończeniowych. Niesprzyjające warunki atmosferyczne spowodowały, że prace nie zostały ukończone zgodnie z założeniami”.

„W związku z tym część niewykorzystanej dotacji została zwrócona do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, natomiast wykonawca został zobowiązany do dokończenia prac i usunięcia ewentualnych usterek wiosną 2018 roku” – podkreślono w informacji resortu kultury.

Paweł Cieślicki z firmy Budmex powiedział w rozmowie z PAP: „Prace na cmentarzach zostały wstrzymane ze względu na warunki pogodowe i niskie temperatury. Zostaną wznowione wiosną i potrwają jeszcze ok. 2-3 miesięcy”.

Na zdjęciach z cmentarza w Podświlu niedaleko Głębokiego, na północnym wschodzie Białorusi widać, że poszczególne elementy nagrobków nie są ze sobą stabilnie połączone i można je z łatwością zdemontować.

Krawczenko podaje, że stare nagrobki na jednym z cmentarzy nie zostały zabezpieczone, a po prostu porzucone pod płotem cmentarza. „Krzyże i poświęcone części ze starych nagrobków zawsze są zakopywane w nowych grobach” – zapewnia z kolei Cieślicki. Podkreśla, że wielokrotnie wykonywał już renowacje dawnych polskich cmentarzy na Wschodzie.

Przedstawiciel firmy Budmex wyjaśnił, że pod koniec grudnia – ze względu na niskie temperatury – podpisał z Fundacją „Pomoc Polakom na Wschodzie” dodatkowe porozumienie, zgodnie z którym prace mają być zakończone wiosną. „Groby na razie są tylko rozstawione, montaż jeszcze nie został opłacony” – powiedział przedsiębiorca.

Prezes Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” Mikołaj Falkowski powiedział PAP, że część prac została przeniesiona na wiosnę 2018 r. „Prace wykonawcze są przez nas oceniane jako dobre, natomiast prac montażowych nie rozliczaliśmy. Nie zapłaciliśmy za zakwestionowane prace. Prace na żadnej z kwater nie zostały zakończone. Ze strony MKiDN mamy pełne porozumienie i zgodę na dokończenie ich w tym roku. (…) Zastrzeżenia techniczne dot. prac budowlano-remontowanych zostały skatalogowane, opisane i znalazły się w protokołach, pod którymi wspólnie z ekspertami z MKiDN się podpisaliśmy. Co więcej, firma Budmex przyjęła te zastrzeżenia i wzięła na siebie odpowiedzialność” – zaznaczył Falkowski.

Jak dodał, Fundacja pod koniec 2017 r. dokonała do MKiDN zwrotu części dotacji, której nie udało się rozliczyć. „Niemal 1/3 budżetu zwróciliśmy. Te pieniądze zostały przyjęte i rozliczone. Nie ma możliwości żebyśmy nie dokończyli tych prac w tym roku. Na pewno to zrealizujemy, co więcej, rozszerzymy prace na Jazno, Postawy i – mam nadzieję – będziemy się zajmować dużą kwaterą w Brześciu. Założenie jest takie żeby do 2020 r. udało się wyremontować wszystkie 11-12 kwater przewidzianych do odświeżenia” – podkreślił Falkowski.

Znadniemna.pl za Katarzyna Krzykowska/Justyna Prus/Marek Sławiński/PAP

Komisja Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie" i MKiDN dokonując odbioru prac wykonanych w 2017 r. na 5 polskich cmentarzach na Białorusi, zakwestionowały znaczną część wykonanych prac. Wykonawca został zobowiązany do usunięcia usterek wiosną 2018 r. [caption id="attachment_27881" align="alignnone" width="500"] Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, fot.: PAP/L.

Trwa okres spotkań świąteczno-noworocznych w strukturach i oddziałach Związku Polaków na Białorusi.

Przebiegają one według podobnego scenariusza. Działacze ZPB najczęściej spotykają się w kościele, wynajętym lokalu, bądź mieszkaniu prywatnym. Miejscowa młodzież i dzieci grają przedstawienie jasełkowe, artystycznie uzdolnieni dorośli i młodzież, bądź zaproszeni artyści przedstawiają program artystyczny o świąteczno-noworocznym zabarwieniu tematycznym. Przed, bądź po koncercie, obecni na spotkaniu odmawiają modlitwę i łamią się opłatkiem, składając sobie nawzajem życzenia na Nowy Rok.

Na spotkanie świąteczno noworoczne przybywają goście. Mogą to być: przedstawiciele Zarządu Głównego ZPB, organizacje partnerskie i przyjaciele z Polski, albo akredytowani na Białorusi polscy dyplomaci.

Proponujemy Państwu fotorelacje ze spotkań świąteczno-noworocznych, które odbyły się w oddziałach ZPB w ostatnich dniach 2017 i na początku 2018 roku.

Nowy Dwór

Przedstawienie jasełkowe i kolędy zdominowały przedstawienie artystyczne, które towarzyszyło spotkaniu świąteczno-noworocznemu w Oddziale ZPB w Nowym Dworze. Wśród gości spotkania byli przedstawiciele Zarządu Głównego ZPB: wiceprezes ZPB Marek Zaniewski oraz członek Zarządu Głównego ZPB Andrzej Poczobut. Na spotkanie z rodakami w Nowym Dworze przybyły też delegacje z Grodna na czele z prezes Oddziału ZPB w Grodnie Janiną Sołowicz, ze Szczuczyna na czele z prezesem tamtejszego oddziału ZPB Andrzejem Sobolem oraz z Jezior na czele z prezes Danutą Romanową.

Przemawia wiceprezes ZPB Marek Zaniewski

Raduń

27 grudnia 2017 roku jak co roku z inicjatywy pani Danuty Sawickiej, dyrektor sierocińca w Raduniu, pracujących w sierocińcu wychowawców i nauczycieli we współpracy z Oddziałem ZPB w Raduniu zorganizowane zostało dla wychowanków raduńskiego sierocińca spotkanie z okazji Bożego Narodzenia i nadchodzącego 2018 roku.

Podczas spotkania nie obeszło się bez łamania się opłatkiem, wspólnego śpiewania polskich kolęd i pastorałek oraz składania noworocznych życzeń.

Wychowankowie sierocińca przedstawili świąteczny program artystyczny, po którym otrzymali świąteczne prezenty, ufundowane przez władze miasta Świdnika, od wielu lat współpracujące z Oddziałem ZPB w Raduniu.

 

Żołudek

Przedstawienie jasełkowe dla wiernych i członków Oddziału ZPB w Żołudku odbyło się 6 stycznia w wykonaniu dzieciaków, uczących się języka polskiego przy miejscowej parafii Wniebowzięcia NMP.

Na spotkanie z dziećmi i działaczami miejscowego oddziału ZPB przybyła z tej okazji prezes ZPB Andżelika Borys. Młodym artystom, przepięknie grającym w jasełkowym przedstawieniu po polsku, Andżelika Borys wręczyła świąteczne podarunki, a działaczom organizacji i parafianom złożyła życzenia z okazji nadejścia Nowego 2018 Roku.

Przemawia ks. Jan Rejszel

Przemawia prezes ZPB Andżelika Borys

Słonim

W prywatnym mieszkaniu jednej z działaczek zorganizowali 7 stycznia spotkanie świąteczno-noworoczne działacze Oddziału ZPB w Słonimiu. Gościem spotkania był wiceprezes ZPB Marek Zaniewski.

Przemawia Marek Zaniewski, wiceprezes ZPB

Mołodeczno

Z rozmachem zorganizował 7 stycznia spotkanie świąteczno-noworoczne prezes Oddziału ZPB w Mołodecznie Wiktor Baranowicz, będący także kierownikiem zespołu „Białe Skrzydła”.

Na uroczystość świąteczno-noworoczną do Polaków Mołodeczna przybył na zaproszenie Wiktora Baranowicza Reprezentacyjny Zespół Pieśni i Tańca miasta Żywca „Ziemia Żywiecka”. Goście z południa Polski zaprezentowali uczestnikom przyjęcia przedstawienie kolędnicze, oparte na tradycji góralskiej. Podczas spotkania nie obeszło się bez tradycyjnego dzielenia się opłatkiem i składania życzeń świąteczno-noworocznych. Z ramienia Zarządu Głównego ZPB na spotkanie do Mołodeczna przybyli: prezes ZPB Andżelika Borys i członek Zarządu Głównego ZPB Andrzej Poczobut. Polską dyplomację na Białorusi reprezentował z kolei kierownik Wydziału Konsularnego przy Ambasadzie RP w Mińsku radca Marek Pędzich.

Warto dodać, że przed przybyciem do Mołodeczna Reprezentacyjny Zespół Pieśni i Tańca miasta Żywca „Ziemia Żywiecka” przedstawił swój świąteczny program artystyczny w kościele w Oszmianie.

Wiktor Baranowicz, prezes Oddziału ZPB w Mołodecznie, radca Marek Pędzich, kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Mińsku i Andżelika Borys, prezes ZPB

Wiktor Baranowicz dzieli się opłatkiem z choreografem Krystyna Kwaśniewską i Janem Brodką, kierownikiem Reprezentacyjnego Zespołu Pieśni i Tańca „Ziemia Żywiecka”

Śpiewa Tatiana Augustynowicz, kierownik studia wokalnego „Nuty Życia” przy zespole „Białe Skrzydła”

Zespół Pieśni i Tańca miasta Żywca „Ziemia Żywiecka”

Znadniemna.pl/ Halina Żegzdryń/ Andrzej Zaniewski/Marek Zaniewski

Trwa okres spotkań świąteczno-noworocznych w strukturach i oddziałach Związku Polaków na Białorusi. Przebiegają one według podobnego scenariusza. Działacze ZPB najczęściej spotykają się w kościele, wynajętym lokalu, bądź mieszkaniu prywatnym. Miejscowa młodzież i dzieci grają przedstawienie jasełkowe, artystycznie uzdolnieni dorośli i młodzież, bądź zaproszeni artyści przedstawiają program

Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP wydało ponad 30 tysięcy legitymacji dla uczniów i nauczycieli szkół polonijnych, które uprawniają do zniżek podczas pobytu w Polsce. Nowe przepisy umożliwiające otrzymanie takiej legitymacji weszły w życie 21 kwietnia 2017 roku.

Legitymacja daje uczniom i nauczycielom polonijnym takie same przywileje, jakie mają ich koledzy w Polsce. Dzięki niej mogą więc korzystać ze zniżek na przejazdy koleją, komunikacją miejską oraz na bilety wstępu do muzeów czy parków narodowych na terenie Polski.

Od czasu wprowadzenia nowych przepisów polski MSZ wydał 27,5 tysiąca legitymacji ucznia oraz 3 338 legitymacji nauczyciela. W krajach Europy Zachodniej taką legitymację posiada ponad 23,5 tysiąca dzieci, na Wschodzie niecałe 2 tysiące. W tej części Europy znacznie popularniejsza jest Karta Polaka, która daje więcej przywilejów. Spora grupa posiadaczy legitymacji polonijnej znajduje się w Ameryce Północnej – około 5 tysięcy dzieci.

Wiceminister Spraw Zagranicznych Jan Dziedziczak podkreśla, że posiadanie legitymacji daje nie tylko realne przywileje, ale również ma swoje znaczenie symboliczne. Jest ono znakiem przynależności do grona osób uczących się języka polskiego oraz związanych z polską kulturą i dziedzictwem. Jak mówi wiceminister, poprzez dokument MSZ chce podziękować w imieniu państwa polskiego wszystkim uczniom za granicą, ich rodzicom i nauczycielom, przekazującym polskość następnym pokoleniom.

W grudniu 2016 roku na wniosek prezydenta Andrzeja Dudy Sejm RP przyjął zmiany w przepisach, które uprawniają uczniów szkół polonijnych oraz osoby uczące się języka polskiego w szkołach obcych systemów oświaty oraz nauczycieli tych szkół do otrzymania polskich legitymacji ucznia i nauczyciela. Aby otrzymać dokument, rodzic lub opiekun prawny dziecka musi wypełnić wniosek dostępny na stronie internetowej konsulatu. Można go złożyć indywidualnie w konsulacie, dołączając dokumenty potwierdzające pobieranie nauki języka polskiego lub innych przedmiotów w języku polskim, lub za pośrednictwem szkoły, w której uczy się dziecko – wówczas nie ma potrzeby dołączania wspomnianych dokumentów. Konsul ma 30 dni na wydanie legitymacji, którą odebrać należy w miejscu złożenia wniosku.

Więcej informacji na temat zasad przyznawania i korzystania z legitymacji można znaleźć na stronie polskiego MSZ. O tym, w jaki sposób należy składać wniosek w polskim konsulacie, pisaliśmy tutaj.

Znadniemna.pl na podstawie: Kresy24.pl/IAR/msz.gov.pl

Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP wydało ponad 30 tysięcy legitymacji dla uczniów i nauczycieli szkół polonijnych, które uprawniają do zniżek podczas pobytu w Polsce. Nowe przepisy umożliwiające otrzymanie takiej legitymacji weszły w życie 21 kwietnia 2017 roku. Legitymacja daje uczniom i nauczycielom polonijnym takie same przywileje, jakie

26-osobowa grupa uczniów Polskiej Szkoły Społecznej przy ZPB w Grodnie, biorących aktywny udział w szkolnych konkursach i przedsięwzięciach kulturalno-artystycznych, wraz z nauczycielkami Swietłaną Timoszko i Lucyną Samujłową w dniach 27-30 grudnia zeszłego roku przebywała na wycieczce w Polsce. Młodzież zwiedziła m.in. Pułtusk, Warszawę i Toruń.

Młodzież z Grodna zwiedza Zamek w Pułtusku

Czterodniowy pobyt w Polsce ufundowało uczniom Polskiej Szkoły Społecznej przy ZPB w Grodnie Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”, które posiada na Zamku w Pułtusku, będącym Domem Polonii, doskonałą bazę noclegową. Tutaj też zakwaterowano grupę uczniowską z Grodna, która zwiedziła Zamek w Pułtusku z przewodnikiem już w pierwszym dniu swojego pobytu w Polsce.

Dla młodych Polaków z Grodna zorganizowano w Pułtusku warsztaty z rękodzieła

Tego samego dnia młodych Polaków z Grodna zaproszono na zorganizowane w Domu Polonii warsztaty rękodzieła. A wieczorem na Zamku odbyła się dyskoteka.

W drugim dniu pobytu program przewidywał zwiedzanie Warszawy, w której polska młodzież z Grodna przebywała do wieczora, spacerując po Starówce, odbywając wycieczkę z przewodnikiem po Stadionie Narodowym i zwiedzając warszawskie Centrum Nauki Kopernik.

Zdjęcie pamiątkowe przed Stadionem Narodowym

Przewodnik oprowadza grupę z Grodna po pomieszczeniach Stadionu Narodowego

W warszawskim Centrum Nauki Kopernik

Z imieniem Kopernika uczniowie PSS przy ZPB w Grodnie zetknęli się niejednokrotnie także nazajutrz, kiedy zwiedzali rodzinne miasta wybitnego polskiego astronoma – Toruń.

W Toruniu młodzież szkolna z Grodna zwiedziła m.in. Planetarium im. Władysława Dziewulskiego i własnoręcznie robiła pierniki w miejscowym Muzeum Piernika.

Muzeum Piernika wita gości

Uczestnicy czterodniowego zwiedzania Polski z Polskiej Szkoły Społecznej przy ZPB w Grodnie są wdzięczni za ciepłe, serdeczne przyjęcie Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska”, dyrekcji i współpracownikom Domu Polonii w Pułtusku oraz osobiście pani Magdalenie Myślak, która opiekowała się grupą młodych Polaków z Grodna w czasie naszego pobytu w Polsce.

Swietłana Timoszko z Pułtuska

26-osobowa grupa uczniów Polskiej Szkoły Społecznej przy ZPB w Grodnie, biorących aktywny udział w szkolnych konkursach i przedsięwzięciach kulturalno-artystycznych, wraz z nauczycielkami Swietłaną Timoszko i Lucyną Samujłową w dniach 27-30 grudnia zeszłego roku przebywała na wycieczce w Polsce. Młodzież zwiedziła m.in. Pułtusk, Warszawę i Toruń. [caption

Białoruscy parlamentarzyści proponują uchwalenie ustawy, przewidującej wydawanie mieszkającym za granicą Białorusinom i ich potomkom dokumentu, potwierdzającego ich więź z historyczną ojczyzną.

Dokument ma nosić nazwę Zaświadczenie Rodaka i nie będzie białoruskim odpowiednikiem Karty Polaka, wydawanej przez Polskę Polakom, mieszkającym m.in. na Białorusi.

O inicjatywie białoruskich parlamentarzystów poinformowała białoruska państwowa agencja informacyjna BiełTA. O planach wprowadzenia Zaświadczenia Rodaka opowiedział BiełTA przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych niższej izby białoruskiego parlamentu Walery Woroniecki. Wyjaśnił, że Zaświadczenie Rodaka nie należy porównywać do Karty Polaka i z innymi tego typu dokumentami, wydawanymi przez inne państwa. „Zakładamy inną ideę. Polega ona na tym, aby umocnić duchową więź przesiedleńców z Białorusi z ich historyczną Ojczyzną” – powiedział Walery Woroniecki.

Walery Woroniecki, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych niższej izby białoruskiego parlamentu

Wyjaśnił, że nie chodzi tylko o białoruską diasporę za granicą, lecz także m.in. o dalekich potomków tych, kto kiedykolwiek mieszkał na terytorium, leżącym w granicach współczesnej Białorusi. Według białoruskiego parlamentarzysty tak zdefiniowane białoruskie korzenie posiada wielu wybitnych ludzi. Jest wśród nich, na przykład, królowa Belgii Matylda, wywodząca się ze znanego szlacheckiego rodu Sapiehów. „Chciałoby się zjednoczyć ich wszystkich wokół Białorusi, aby uświadomili sobie, że tutaj znajdują się ich korzenie”- podkreślił białoruski parlamentarzysta.

Oczekuje się, że właściciel Zaświadczenia Rodaka będzie posiadał określone preferencje. Na przykład – będzie mógł podróżować na Białoruś bez wizy. Inicjatorzy wprowadzenia Zaświadczenia Rodaka są przekonani, iż ich pomysł sprawi, że potencjał gospodarczy, kulturalny i inny posiadaczy Zaświadczenia Rodaka, rozsianych po całym świecie, zostanie wykorzystany na korzyść Białorusi.

Propozycje, dotyczące uchwalenia Ustawy, wprowadzającej Zaświadczenie Rodaka, białoruscy parlamentarzyści skierowali już do uzgodnienia z białoruskim MSZ, a także resortami: sportu, kultury, informacji i innymi rządowymi instytucjami.

Znadniemna.pl za BiełTA

Białoruscy parlamentarzyści proponują uchwalenie ustawy, przewidującej wydawanie mieszkającym za granicą Białorusinom i ich potomkom dokumentu, potwierdzającego ich więź z historyczną ojczyzną. Dokument ma nosić nazwę Zaświadczenie Rodaka i nie będzie białoruskim odpowiednikiem Karty Polaka, wydawanej przez Polskę Polakom, mieszkającym m.in. na Białorusi. O inicjatywie białoruskich parlamentarzystów poinformowała

Skip to content